Banyu cuwo
Iring banyu garing,
sliramu wis ora eling
medhot tali tresno
mergo drajat banda donya,
ilining luhku iki
ora ngalahke bnyu kali
aduh gusti paringo usodo
rasa tresno kang ngremboko
saiki wis ora ono,
ilang saknaliko
ninggal bekas banyu cuwo
kembang wae melu layu
yen nyawang nasib tresnaku
remuk lebur rasaning atiku
loro ati iki, yen kelingan sumpah janji...
janji suci kang sayekti,
sineksen langit lan bumi
durung nganti kromo,
nanging kowe uwis cidro.
aduh gusti
paringo ngapuro..
kembang-kembang manggis, kowe ilang aku nangis..
nangis tanpo guno,
mergo tresno wis ora ono,
ora ono tombo, kang bisa paring usodo
nganti besuk oncat iki nyowo..
Tidak ada komentar:
Posting Komentar